Een van de uitdagingen voor de financiering van het onderzoek en de organisatie die nodig zijn om de rijkdom van de natuur te herstellen is dat elke stap op de weg voordeel kan hebben voor veel mensen, maar dat dit voordeel per persoon maar klein is. Kunnen kleine bijdragen worden verzameld voor elke stap op de ladder van natuurbehoud?

Onderzoek, onderwijs en herstel door Sportvisserij Nederland

In Nederland is de overheid erin geslaagd om een manier te vinden waarbij alle sportvissers bijdragen aan het herstel van de visserij op het binnenwater. De kern hiervan is dat alle sportvissers ouder dan 18 jaar wordt gevraagd om een jaarlijkse lidmaatschapsbijdrage van € 40,- aan de hengelsportverenigingen te betalen. Een deel van dit bedrag wordt doorgesluisd naar Sportvisserij Nederland, een organisatie die zowel de overheidstaken voor wat betreft de sportvisserij als de zelfstandige hengelsportverenigingen in zich verenigt. Nederland telt zo’n twee miljoen sportvissers, waarvan er 550.000 in het bezit zijn van de VISpas (de schriftelijke toestemming om te mogen vissen). Dit levert Sportvisserij Nederland jaarlijkse revenuen op van ongeveer zeven miljoen euro en houdt ruim veertig biologen, hydrologen, ingenieurs en communicatiemedewerkers aan het werk. Het personeel werkt aan het herstel van de in het water levende flora en fauna en aan de bewustwording bij sportvissers om op respectvolle wijze met deze natuurlijke rijkdom om te gaan. Dit laatste wordt onder andere onder de aandacht gebracht in het maandelijks verschijnende sportvissermagazine Hét Visblad. Daarnaast brengt Sportvisserij Nederland voor visbiologen, water-en natuurbeheerders het kwartaalblad Visionair uit en heeft het met Vis TV zijn eigen televisieprogramma op een nationale TV –omroep.

Van de ongeveer een half miljoen sportvissers in Nederland, is 30% van het vrouwelijke geslacht.

Een van de problemen die zij aankaarten zijn de talloze barrières die de waterstromen in Nederland reguleren, maar tegelijkertijd ook de vis belemmeren om zich voort te planten. Veel vissoorten migreren om hun eieren af te zetten in voedselrijke wateren waar het jongbroed veilig op kan groeien. Zalmen doen dit over grote afstanden tussen zoet en zout, maar veel andere soorten doen dit op kleinere schaal. Dankzij het werk van deze jonge organisatie om vismigratie in het Nederlandse binnenwater mogelijk te maken, is een industrie ontstaan die nieuwe turbines bouwt waarbij stromend water voor energie zorgt zonder de vissen te verwonden.